#06 Wat Als Je Faalt?

De moderne wereld eist van ons dat we slagen. We hebben moeite met de andere kant ervan: het falen. 
Falen doen we allemaal. Waar het om gaat is hoe faal je met fatsoen? 

Wij in onze geciviliseerde samenleving besteden zoveel aandacht aan succes dat we vergeten om ook aandacht te besteden aan de onvermijdelijke andere kant ervan het falen. Hoe doe je dat met waardigheid, begrip, wijsheid en humor. 

Over falen gaat de 6e podcast van Het Mentor Café. 
Wilma Out interviewt boardroom monk Hans Ruinemans.

Meer informatie op www.businesstales.com.

De voice over van de intro is van Elmer de Winter.

Transcript

Het Mentor Café
Podcast: #06
Wat Als Je Faalt?

W = Wilma Out
H = Hans Ruinemans

W: Elon Musk is een wonder boy. Alles dat hij aanraakt verandert in goud. Haha…wie dat gelooft trapt in het Elon-Musk-succesverhaal. Niet alles dat Elon aanraakt is goud. Heel veel is mislukt. Tesla was eens bijna failliet… Er ontplofte een Elon-raket op weg naar Mars… En er was iets met een mini-onderzeeër die Elon wilde inzetten om die Thaise grotjongens te redden. Daarmee – en vooral daarna, Google gerust - sloeg Elon een flater van jewelste. Elon slaagt. En Elon faalt. En dat is helemaal normaal. De moderne wereld eist van ons dat we slagen. We hebben moeite met de andere kant ervan: het falen. En over het falen ga ik praten in deze zesde podcast met Hans Ruinemans, boardroom monk. Hans, hoe vaak heb jij gefaald in je leven?

H: Nou, Wilma, dat zal ik je vertellen. Ik heb heel veel successen gehad. Maar stel dat de formule is dat voor 1 succes gemiddeld 2 mislukte pogingen nodig zijn, dan heb ik ontelbare keren gefaald. 

W: Lig je daar wakker van?

H: Nee, dat nou ook weer niet. 

W: Wat is je pijnlijkste faalmoment?

H: Het eerste wat me te binnen schiet, is – denk ik – dat ik volledig voorbereid naar een belangrijk examen ging. De stof  hoog goed in mijn hoofd, ik ging op tijd weg, ik wist precies hoe ik er naar toe moest rijden…nou ja, eigenlijk overgeorganiseerd… Toen ik mij daar meldde, bij die examencommissie, toen had ik geen paspoort bij me. En ook mijn rijbewijs niet.

W: Stom…

H: Heel erg stom, vooral omdat - ik was toen nog jong – de voortgang van de baan die ik toen had, op het gemeentehuis van Amsterdam, afhing van dat examen. Ik kwam dus terug op het stadhuis, kwam mijn directeur en wethouder tegen en moest vertellen dat ik geen examen had afgelegd.

https://youtu.be/gXq-14lV79s  (Coldplay – Fix you)

Mijn pijnlijkste faalmoment is dat ik als laatste obstakel naar de – wat ik toen zag als – de baan van mijn leven moest dineren met de vice-president. Van dat bedrijf. Alles was al in kannen en kruiken. Voor wie het weten wil: ik werd gevraagd om te komen werken voor Apple Europe. In Parijs. In die tijd was niet Steve Jobs, maar John Scully de CEO. Ik sprak met Jacques Caumont die direct onder Scully viel. Education Manager Europe bij Apple. Een topbaan dus. Op basis van het diner met die vice president ben ik niet aangenomen. Ik zeg erbij dat het diner plaatsvond in een 5 sterrenrestaurant in Parijs en dat ik geen nazaat ben van een graaf en een gravin. En dit zijn nog maar 2 van mijn faal-verhalen. Wil je er nog meer horen?

W: Wil je er nog meer vertellen?

H: De faal-verhalen zijn leuk, maar eigenlijk totaal onbelangrijk. Falen doen we allemaal. Waar het om gaat is: hoe faal je met fatsoen? Wij – in onze geciviliseerde samenleving – besteden zoveel aandacht aan succes dat we vergeten om ook aandacht te besteden aan de onvermijdelijke andere kant ervan: het falen. Hoe doe je dat met waardigheid, begrip, wijsheid en humor. W: Daar wil ik het straks over hebben. Allereerst wil ik weten hoe jij dan staat ten opzichte van je eigen falen. 

H: Interessante vraag. Ik denk dat je van mij een eerlijk antwoord verwacht. 

W: Zeer zeker.

H: Als oprichter van een meerdere bedrijven - soms als mede-investeerder – geloof ik in de ‘een mislukking is een goede zaak’- doctrine. Je begon deze podcast over Elon Musk die evenveel -of zelfs meer- mislukkingen heeft dan successen. Of misschien wel minder, dat weet ik niet. Hij is wel behoorlijk open over zijn faalmomenten. Dat kan hij zich veroorloven, want hij is wie hij is, namelijk erg succesvol en daarnaast een beetje raar. Ikzelf ben ook open over mijn faalmomenten. Want ik denkt dat zelfspot enorm bevrijdend werkt. De andere kant is dat ik ook heb gemerkt... dat ik dan wel geloof in ‘een mislukking is een goede zaak’… maar dat het mij soms ook moeite kost om te handelen in overeenstemming met die bewering. Daarom zeg ik hier – in deze podcast – hardop dat ik er niet van hou. 

W: Waarvan niet?

H: Van falen. Ik heb het liever niet. 

W: Dat is nogal een bekentenis, Hans.

H: Begrijp me goed: ik kan ermee omgaan. Ik beheers het instrument van de zelfspot. Ik faal met fatsoen. Stijlvol ook. Maar het faalmoment zelf, dat heb ik liever niet.

W: Stijlvol falen is een talent, bij voorkeur doe je dat frequent. 

H: Wil je nog een faalverhaal van mij horen? 

W: Kom maar door.

H: Pasgeleden sprak ik af met een oude vriend van mij. De lockdown was zo’n beetje voorbij, Het kon weer. We zouden elkaar om 5 uur zien op een terras. Heel stom, maar ik vergat de afspraak. Kompleet. Die vriend heeft tevergeefs op mij gewacht. Zijn alarmerende berichten op mijn iPhone heb ik ook niet gelezen. Ik heb daarin gefaald en daar heb ik best even last van gehad. 

W: Terecht, volgens mij.

H: Het is maar hoe je ‘t bekijkt. Ik ging voorbij aan de afspraak en dat is heel vervelend. Het gevoel dat ik daarbij had, dat het heel vervelend was, dat is nogal nutteloos. 

W: Tenzij je dat rotgevoel ervaart als boetedoening. 

H: En tenzij jij mijn rotgevoel ziet als een genoegdoening. Dat zouden we allebei niet moeten doen. Geen boetedoening en geen genoegdoening.

https://youtu.be/32NBx3fC5O4   [The winner takes it all]

W: Wat is trouwens het verschil tussen Failing en Failure in het Engels?

 H: Ah. Ja. Laat me even nadenken. Nou, eenvoudig antwoord is: Failing is het proces en Failure is de conclusie. Dus: “ik ben falende, het gaat mij niet lukken” dat is failing en “ik heb gefaald, het is mij niet gelukt.” Dat is failure.

W: Oke. Dank je. Terug naar jou: Je zei voor de song The Winner Takes It All dat je liever niet faalt.

H: Inderdaad. Ik kan ermee omgaan en ik kan het relativeren, maar daar moet ik wel écht iets voor doen. Het is duidelijk dat wat ik beweer - dat falen erbij hoort - dat dat niet overeenkomt met mijn eigen rotgevoel. Falen is niet erg, dat weet ik. Maar zelf baal ik nogal van mijn falen. Dit heet de attitude-behavior gap. In het Nederlands: de waarde-actie kloof. Je beweert het één en je doet het ander. 

W: Ik heb nog nooit gehoord van de waarde-actie-kloof.

H: Nou, dan hebben we hierbij een nieuw onderwerp voor een toekomstige podcast…

W: Nóg een onderwerp? Weet je trouwens dat ik van luisteraars onderwerpen krijg doorgeappt? Podcast on demand, dus. 

H: Laten we bij dit onderwerp blijven. Ik kan mijn eigen falen relativeren en dat doe ik met mijn ratio. Ik weet dat als je een rotgevoel hebt door iets dat is gebeurd, dat het dan niet de gebeurtenis zelf is die dat rotgevoel veroorzaakt maar je eigen oordeel erover. Het is aan jou om dat oordeel over jezelf uit te wissen. Dat rotgevoel zou je moeten omzetten in actie. 

W: Hoe dan? Tegen een boksbal stompen?

H: Je moet onderzoeken wat er exact fout is gegaan en hoe je dat kunt repareren. Wat ik iedereen aanraad is altijd eerlijk zijn tegenover de benadeelde en zo snel mogelijk je excuses aan te bieden. Verder hoef je naar die persoon eigenlijk niets meer te doen. Nou ja, in die excuses kun je het ook nog verkeerd doen. Je moet niet overdrijven. Gewoon eenmaal duidelijk en welgemeend sorry zeggen, dat is genoeg. Je mag uitleggen wat er gebeurd is, zolang je maar niet aanvoert dat je er niets aan kon doen. Je bent zelf verantwoordelijk.

W: “Sorry voor mijn gedram over die duikboot” is goed in het geval van Elon Musk. Ik weet eigenlijk helemaal niet of-ie dat gedaan heeft, maar ik dacht van wel.

H: Inderdaad. “Sorry voor mijn gedram over die duikboot, maar ik wilde die kinderen redden” is nog een keer fout. Je verschuilt je dan achter je motivatie. Of achter de omstandigheden. Daarom: excuus en mond dicht. Pas vooral ook op dat je in de slipstream van je vergissing niet allerlei beloftes doet. Zelfs als je weet dat je die beloftes kunt waarmaken: doe dat nog even niet. De benadeelde heeft daar op dat moment niets aan. Gun de benadeelde ook zijn of haar pijn. Of een zwaar baalmoment. 

W: Het is dus goed om de benadeelde even met rust te laten. Precies. Terug naar het onderwerp: elke mislukking heeft een oorzaak. Of het nou een professionele vergissing is - een vergissing die je maakte in je werk - of een persoonlijk vergissing – zoals ik, toen ik die afspraak met de vriend vergat – het is nooit zonder oorzaak. Daar moet je echt naar op zoek. In het geval van mijn gemiste afspraak: ik was - na de lockdown - niet meer scherp op dit soort planningen. Dat was geen excuus. Het was de oorzaak. Ik weet nu dat ik daar weer goed op moet letten. Of eigenlijk moet ik zeggen: ik wist toen dat ik daar weer goed op moest letten. Mijn focus lag op mijn binnenwereld en dat moest weer naar de buitenwereld. 

W: Ja

H: Dus: er is altijd een reden voor je vergissing. 

Het gemiste examen in mijn ambtenarentijd: ik vond het eigenlijk allemaal maar niks. De baan bij Apple in Parijs die ik niet kreeg: ik beheerste de Parijse upperclass omgangsvormen gewoon niet. In het Frans: la classe supérieure. Elon Musk en zijn onderzeebootje: we kunnen het niet zeker weten, maar misschien wilde hij dat de jongens gered werden door hem.  Falen bevat ook een verborgen boodschap. Een foute intentie, bijvoorbeeld. Dan gaat het mis omdat je te overhaast handelt, of omdat je belangrijke mensen schoffeert. Te weinig focus hebt. Je hebt er misschien geen zin in. Het zijn geen excuses. Het zijn oorzaken. Verblind zijn door succes, is ook een oorzaak voor een mislukking. Die kom ik zelf trouwens in mijn mentor-praktijk het meest tegen.

W: Samengevat…

H: Samengevat: wij mensen falen nu eenmaal. Reageer correct op je eigen falen. Hou je excuses klein. Dat heeft meer impact. Verschuil je niet achter de ‘maar’. En wees open over al je missers. Zorg ervoor dat anderen zien hoe je reageert op je falen. Dat laatste - dus dat je laat zien hoe je ermee omgaat – dat is belangrijk als je een rolmodel bent. Als CEO of directeur en in je gezin. O ja, en vergeef het jezelf. Heel belangrijk. 

W: Ik wil een einde maken aan deze podcast.

H: Waarom…?

W: Omdat ik aan voel komen welke vraag jij mij gaat stellen.

H: Ik zag hem over het hoofd, maar je hebt helemaal gelijk: wat is jouw faalverhaal?

W: Ik kijk wel uit. Ik hou mijn faalverhalen liever voor mezelf.

H: Dat snap ik helemaal, jij bent tenslotte de interviewer.

W: Ja, ik stel hier niet voor niets de vragen. 

H: You... Lucky bastard!

W: Met deze mooie woorden van Hans eindigt deze zesde podcast. Je doet ons een groot plezier door je te abonneren op Het Mentor Café. Tot de volgende keer. Tot de volgende podcast.

Meer podcasts beluisteren?
www.businesstales.com/podcasts

Een korte belafspraak maken met Hans Ruinemans?
www.businesstales.com/Hans

Een klein compliment geven aan deze podcast-serie?
https://www.BuyMeACoffee.com/HetMentorCafe